ANG KALAGAYAN SA MGA BATA SA LUMOT


　　

Ikalawang beses na kaming nagbasa ng mga kuwento doon sa baranggay Lumot, mga kuwentong mula sa mga pambatang aklat na aming dala. Pagdating namin doon ay nakita namin ang kawawang mga bata, at bakas sa kanilang mga mukha ang lungkot. Noong makita nila kami masayang-masaya sila dahil nakita nila ang maraming aklat na aming dinala. Gustong-gusto nilang marinig muli ang aming mga kuwento,nakikita namin ang matamis na ngiti sa kanilang mga mata. Masaya rin kami dahil nakikita naming masaya silang lahat pati na rin ang kanilang mga magulang ay masaya rin para sa kanilang mga anak.
Malayo sa lungsod ang baranggay lumot at doon ay walang mga aklat na makikita. Gustong-gusto nilang magbasa ng mga aklat at makita ang iba't ibang uri ng mga larawan sa aklat. Mahalaga sa amin na maramdaman nila ang tunay na kaligayahan kahit mahirap lamang sila at nakatira sa lugar na malayo sa lungsod. Nakita nga namin na masaya sila dahil nakita namin ang kanilang matamis na ngiti.
Doon sa baranggay Lumot makikita mo ang magandang paligid, maraming punong kahoy at ibat-ibang uri ng tanim,gaya ng mga gulay at prutas kaya ang mga tao doon ay hindi nagugutom. Nagpunta kami doon noong Feb.15,2003. Malayo ang nilakad namin, inakyat namin ang mataas na bundok, mahirap ang dinaanan namin, nakakapagod. Pero pagdating namin sa itaas ng bundok ay naramdaman namin ang sariwang simoy ng hangin, at nakita namin ang kapatagan sa ibaba na napapaligiran ng bundok. Doon kami natulog ng isang gabi, at nakita namin ang liwanag ng buwan at mga bituin tulad ng liwanag sa mukha ng mga bata na amingnakikita. Narinig namin ang ibat-ibang uri ng huni ng ibon. Sa umaga, dumalo kami ng misa sa simbahan at pagkatapos dinala nila kami sa busay kasama namin ang ibang mga bata at mga magulang. Masaya talaga ang mga bata pati na rin ang kanilang mga magulang. Pagkahapon ay umuwi na kami at nangako kami sa mga bata na babalik kami sa susunod at magdadala kami muli ng mga aklat. Narinig namin ang sigaw ng mga bata na nagsasabing "Marami pong salamat sa inyo, at maghihintay kami sa inyong pagbabalik."
Ang sarap pakinggan ang nagsisigawang mga bata . Kaya, ang Mindanao Children's Library ay pupunta sa kabundokan kung saan ang maraming mga bata na nangangailangan ng tulong, dahil malayo sa lungsod ang tinitirahan nila, at hindi nakapag-aral. Karamihan sa kanila ay hindi marunong magbasa. Kaya namin sila pupuntahan at dalhan ng maraming mga aklat para turuan sila kung paano magbasa ng aklat ,at magkuwento. Ang MCL ay kusang loob na tumutulong sa mga bata sa kabundokan para silang matutong magbasa ng mga kuwento sa aklat. Hindi ang MCL ang tutulong . Tayong lahat na nandito sa lungsod ay tutulong din sa kanila . Masaya talaga sila kapag nakita nila ang iba't ibang larawan sa aklat na hindi pa nila nakikita . sila ay nangangailangan ng tulong para ang kanilang malulungkot na mga mata ay mabigyan na ng liwanag at saya.